Ειρήνη με παράδοση PWS

Για ποιους λόγους, θα ήμασταν διατεθειμένοι να πολεμήσουμε, κινδυνεύοντας να πεθάνουμε;

Σίγουρα όλοι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι άρρωστοι, θα πολεμούσαμε, και θα δίναμε τη ζωή μας, για να υπερασπιστούμε τους ανθρώπους που αγαπάμε. Ένας άλλος λόγος, θα μπορούσε να είναι, για να υπερασπιστούμε το σπίτι μας και τις περιουσίες μας, που μας κόστισαν, κόπο και σκληρή δουλειά. Ο τελευταίος, αλλά ίσως ο λιγότερο γνωστός, από κάποιους δειλούς, είναι ο αγώνας για την ελευθερία, τη δική μας, των συγγενών, των φίλων, των γνωστών και των συμπολιτών μας και για την κυριαρχία της χώρας. Όποιος έχει υπηρετήσει στο στρατό γνωρίζει ότι κάποιος ορκίζεται να υπερασπιστεί τη χώρα του, τη σημαία του, την κυριαρχία του και την ελευθερία του πληθυσμού του. Ακόμη και ο αγώνας για την ελευθερία κάποιου, πέρα από το ηθικό και αστικό καθήκον, εμποδίζει πολλούς από το να παραβιάσουν το νόμο, για να μην καταλήξουν στη φυλακή, άρα στερηθούν την ελευθερία τους.

Έχουμε ήδη αναλύσει, σε ορισμένα άρθρα, την τραγική και βίαιη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Η θέση μας, και οποιουδήποτε με κοινή λογική, είναι ότι κάθε βίαιη ενέργεια, από οποιονδήποτε, είναι πάντα καταδικαστέα.

Στο προηγούμενο άρθρο, μιλήσαμε για το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει από αυτή τη στρατιωτική σύγκρουση και είπαμε ότι σύμφωνα με εμάς και σύμφωνα με τους ειδικούς μας, διάφορες ομάδες ειδικών, βάσει εγγράφων και πληροφοριών που έχουμε, υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που παράγουν ή πουλάνε όπλα, που πλουτίζουν, και που θα πλουτίσουν και στο μέλλον. Για τους κακούς ανθρώπους, δεν έχει σημασία αν αυξάνεται ο πλούτος τους, με πολλούς θανάτους, τραυματισμούς, βιασμούς, ομαδικούς τάφους, πρόσφυγες, πόνο και δημιουργία τόσο μεγάλου φόβου στους ανθρώπους. Αυτές οι αποκρουστικές πράξεις είναι συνέπεια της απληστίας, του εγωισμού και της πέτρινης καρδιάς ορισμένων πολύ ισχυρών και αδίστακτων ανθρώπων. Το ίδιο ισχύει και για εκείνους που θα πρέπει να ξαναχτίσουν μια κατεστραμμένη χώρα, επομένως μηχανικοί, αρχιτέκτονες, εταιρείες παραγωγής οικοδομικών υλικών, κατασκευαστικές εταιρείες και οι αντίστοιχοι ιδιοκτήτες τους. Γιατί με τις στρατιωτικές ενέργειες, τους πολέμους, την τρομοκρατία, κερδίζουν και πολλοί άνθρωποι, που δεν τους νοιάζει αν, για να γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι, πολλοί αθώοι πέθαναν, τραυματίστηκαν, βιάστηκαν, φοβήθηκαν και έπρεπε να φύγουν, από τη βία, πυροδοτώντας μια νέα σπείρα μίσους και αναζήτηση εκδίκησης.

Εξηγήσαμε πώς δεν αποτράπηκε ο πόλεμος (και ήταν δυνατό να γίνει) από συμπεριφορές που θα πρέπει κάποτε να μας εξηγήσουν πολλοί ηγέτες διαφόρων χωρών. Ήταν αρκετό να χρησιμοποιήσουμε τη διπλωματία για να αποτρέψουμε όλο το κακό που βλέπουμε, και γνωρίζουμε, σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Θα ήταν αρκετό να χρησιμοποιήσουμε τη λογική, την κοινή λογική και τον αμοιβαίο σεβασμό όλων των ανθρώπων.

Η συνήθης μέθοδος, που χρησιμοποιείται ήδη στο παρελθόν, συνίσταται στην επιλογή μιας χώρας, στη δημιουργία εντάσεων, επιθέσεων και τρομοκρατικών πράξεων ή ανταρτοπόλεμων και στη συνέχεια σε σύγκρουση των 2 υπερδυνάμεων σε ένα «ουδέτερο» πεδίο, για να καταναλώσουν όπλα, συνήθως απαρχαιωμένα. , να ανταποδώσουν το στρατιωτικό τους οπλοστάσιο. Το έχουμε δει στη Συρία, και σε πολλές χώρες, είναι μια ιστορία που επαναλαμβάνεται και κανένας ειδικός δεν θα μπορέσει ποτέ να αμφισβητήσει τις δηλώσεις μας. Το προηγούμενο άρθρο μας έκανε κάποιους να πιστέψουν ότι με αυτά που γράψαμε θέλαμε με κάποιο τρόπο να προσπαθήσουμε να δικαιολογήσουμε τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν και τους συμβούλους του, που δεν έχουν υπολογίσει καλά τις συνέπειες των τραγικών πράξεών τους και τις κακές τους αποφάσεις.

Ας είναι σαφές σε όλους ότι η θέση μας ήταν, είναι και θα είναι πάντα υπέρ αυτών που αμύνονται και ποτέ όσων επιτίθενται. Και το λέμε χωρίς αμφιβολία, όποιος επιτεθεί θα κριθεί από εμάς ως εγκληματίας. Μη μας ρωτάτε, πού ήμασταν όταν ήταν οι ΗΠΑ, επιτιθέμενες σε άλλες χώρες, επειδή δεν υπήρχαμε ή δεν είχαμε ακόμη δημοσιοποιηθεί. Θα ήταν σαν να κατηγορούμε τους σημερινούς Γερμανούς πολίτες για το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, που επίσης προκλήθηκε από τον φόβο του γερμανικού πληθυσμού να επαναστατήσει ενάντια σε έναν αιμοδιψή δικτάτορα. Αλλά για τον ναζισμό θα μιλήσουμε σε ένα αφιερωμένο άρθρο.

Δεν υπάρχουν λόγοι για στρατιωτικές επεμβάσεις, είναι οι πληθυσμοί των διαφόρων χωρών που πρέπει να επιβάλλουν και να προστατεύουν τα συμφέροντά τους χωρίς βία, αλλά με συμφωνίες και διαπραγματεύσεις στις οποίες μία από τις κύριες αξίες μας: ο αμοιβαίος σεβασμός όλων των ανθρώπων. Για το DirectDemocracyS, μόνο οι τοπικοί πληθυσμοί, και όχι οι κυρώσεις και οι εξωτερικές παρεμβάσεις, είναι να αποσταθεροποιήσουν και να δημιουργήσουν πραξικοπήματα, που πρέπει να αποφασίσουν ποιος θα ηγηθεί κάθε χώρας. Είμαστε βέβαιοι ότι μόνο το πολιτικό μας εγχείρημα μπορεί να εξασφαλίσει Ειρήνη, Δικαιοσύνη, αυθεντική δημοκρατία (και όχι ψεύτικη και μερική) και την ευημερία ολόκληρου του παγκόσμιου πληθυσμού.

Το DirectDemocracyS, και όλα τα σχετικά έργα, μαζί με όλους τους χρήστες μας, αγαπάμε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, όλους τους πληθυσμούς της γης, επομένως, τόσο τον ουκρανικό όσο και τον ρωσικό πληθυσμό. Ποτέ δεν γενικεύουμε, ποτέ δεν κατηγορούμε τα παιδιά για τις λάθος πράξεις των πατεράδων, των παππούδων, των προπαππούδων ή των προγόνων τους. Εξετάζουμε τις καταστροφές της ιστορίας, προσπαθώντας να αποφύγουμε την επανάληψη όλων των διαφόρων επεισοδίων βίας που έχουμε συνηθίσει. Σχεδόν κάθε χώρα στον κόσμο, και σχεδόν κάθε διαφορετικός πληθυσμός, έχει πολλά πράγματα, για τα οποία ντρέπονται, και πράγματα για τα οποία πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη από τους άλλους. Το ιστορικό είναι γεμάτο και δεν φαίνεται σκόπιμο να γίνει λίστα σε αυτό το άρθρο. Αλλά θα το κάνουμε στο μέλλον.

Ας ξεκινήσουμε με κάποια ιστορικά δεδομένα, αφού κάποιοι πληροφορούνται, μόνο που τους λένε, τι τους αρέσει και που τους αρέσει να σχολιάζουν την ιστορία, αλλά παρακάμπτουν, ή κρύβουν, και συχνά αποφεύγουν, τα μέρη που θα τους έκαναν να αγνοούν. , και κακοπροαίρετα.

Μνημόνιο της Βουδαπέστης.

Το μνημόνιο για τις εγγυήσεις ασφαλείας σε σχέση με την προσχώρηση της Ουκρανίας στη συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, ευρύτερα γνωστό ως μνημόνιο της Βουδαπέστης μετά την ουγγρική πρωτεύουσα στην οποία υπογράφηκε, είναι μια συμφωνία που μονογραφήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1994 και καταχωρήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2014, μεταξύ της Ρωσίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ουκρανίας, με την οποία η τελευταία, προσχωρώντας στη συνθήκη μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων, επισημοποίησε την παραίτηση από τα πυρηνικά όπλα που είχε στην κατοχή της μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ .

Σε αντάλλαγμα για την παράδοση 1.900 πυρηνικών κεφαλών στη Ρωσία, η οποία δεσμεύτηκε να τις παροπλίσει πλήρως τα επόμενα δύο χρόνια, με εγγυήσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ουκρανία έλαβε διαβεβαιώσεις από τις άλλες υπογράφοντες για την ασφάλεια, την ανεξαρτησία και την εδαφική της ακεραιότητα.

Παρά την καταγγελία της κυβέρνησης του Κιέβου για την παραβίαση του μνημονίου από τη Μόσχα μετά τη ρωσική εισβολή στην Κριμαία το 2014, δεν υπάρχει συμφωνία για τη φύση των συνεπειών αυτής της παραβίασης, καθώς ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες υποσχέθηκαν ρητά απεριόριστη υποστήριξη ούτε εγγυήσεις άμεσης επέμβασης, ούτε πίστευε το Ηνωμένο Βασίλειο ότι υπήρχαν προϋποθέσεις για το casus foederis.

Πρώτη ανάλυση.

Εάν η Ουκρανία, πριν από τη ρωσική εισβολή, είχε τις πυρηνικές της κεφαλές των 1900, καμία χώρα δεν θα επέτρεπε ποτέ στον εαυτό της να περάσει τα σύνορά της ή να τη βομβαρδίσει. Άρα, από εδώ και πέρα, ό,τι έγινε δεν φταίει η Ουκρανία, αλλά οι Ρώσοι αδελφοί της, και σε κάποιο βαθμό, ακόμη και οι δυτικές χώρες μας.

Αλλά αν θέλαμε να πάμε λίγο πίσω, στη βασανισμένη ιστορία μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στην πονηριά για αυτούς, αλλά αδίστακτη για άλλους πληθυσμούς, στην επιλογή των Ρώσων να απελάσουν χιλιάδες, και σε ορισμένες περιπτώσεις εκατοντάδες χιλιάδες των δικών τους πολιτών, από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της τεράστιας χώρας τους, για να τους ανακατέψουν και να τους φέρουν σε επαφή, με τους Ουκρανούς, με τους Μολδαβούς, με τους Λετονούς, τους Λιθουανούς, τους Εσθονούς και πολλούς άλλους. Επιλογές απέλασης, ξεκινώντας από τη Ρωσική Αυτοκρατορία, με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες, και στη συνέχεια φτάνοντας σε εκατομμύρια ανθρώπους (του σοβιετικού κομμουνιστικού καθεστώτος), όλοι αφαιρέθηκαν από τα εδάφη τους (στα οποία ζούσαν σε άθλιες συνθήκες) και εγκαταστάθηκαν δίπλα σε λαούς , ότι πρακτικά, ήταν ήρεμοι, ηγεμονικοί στα εδάφη τους και ότι θεωρούσαν τους Ρώσους, υπερασπιστές τους και σε ορισμένες περιπτώσεις αδελφούς λαούς. Προσοχή, μιλάμε για μαζικές απελάσεις και όχι για εκούσιες, φυσικές μεταναστεύσεις τμημάτων ορισμένων πληθυσμών, από το ένα έδαφος στο άλλο.

Οι λόγοι των απελάσεων είναι ξεκάθαροι σε όλους, αλλά κάποιοι , για τους οποίους θα μιλήσουμε σύντομα, χρειάζονται περαιτέρω εξηγήσεις. Σε όλες αυτές τις περιοχές χρειάστηκαν θύλακες με ισχυρή ρωσική παρουσία, απελάσεις με βία, εκβιασμό ή με υποσχέσεις για μια καλύτερη ζωή, σε άλλες χώρες, προκειμένου να δημιουργηθούν περιοχές έντασης, για να υπάρξουν, με την πάροδο του χρόνου, διάφοροι λόγοι. να επιτεθούν στρατιωτικά και να κατακτήσουν μικρότερες, λιγότερο ισχυρές, εύκολα αποδυναμωμένες χώρες, κατά χρόνια, συχνά δεκαετίες, τρομοκρατικών ενεργειών, ανταρτοπόλεμων και βίας από αυτούς που είχαν απελαθεί εκεί.

Επειδή υπάρχουν τόσα μειωμένα μυαλά τριγύρω, το εξηγούμε ξανά, οι ισχυροί της εποχής Τσάρος και ευγενείς (πριν), και οι κομμουνιστές ηγέτες (μετά τη ρωσική επανάσταση και την τελική φάση που ονομάζεται επανάσταση του Οκτώβρη), χρειάζονταν λόγους για να απελάσουν ανθρώπους και να μετακινήσουν τους φτωχούς πληθυσμούς σχεδόν όλης της χώρας τους, αρκούσε να αυξηθεί, έστω και ελάχιστα, το βιοτικό τους επίπεδο, το οποίο προηγουμένως ήταν κάτω από το όριο επιβίωσης, δημιουργώντας μια ελαφρώς καλύτερη ζωή για αυτούς, νέες περιοχές. Όσοι δεν έχουν σχεδόν τίποτα, για λίγες υποσχέσεις, που συχνά δεν τηρούνται, θα ήταν πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τα εδάφη τους.

Οι Τσάροι πρώτα, και μετά οι εγκληματίες κομμουνιστές ηγέτες, δημιούργησαν μόνο προβλήματα στον πληθυσμό, ή μάλλον, στους πληθυσμούς που οι ίδιοι ένωσαν, με τεχνητό τρόπο και με σαφείς σκοπούς κατάκτησης και περαιτέρω κυριαρχίας.

Πάντα για τους συνηθισμένους, που νομίζουν ότι ξέρουν τα πάντα (προσποιούμενοι ότι είναι ενημερωμένοι, και παριστάνοντας τους ειλικρινείς), εξηγούμε τα πάντα καλύτερα. Ακόμη και για όσους έχουν είτε ξεκάθαρα οικονομικά συμφέροντα (τα πληρωμένα από τις διάφορες χρηματοπιστωτικές και οικονομικές πολιτικές δυνάμεις), πολιτικά κίνητρα (για να κατακτήσουν κάποιο άρρωστο μυαλό που θα πουλούσαν τις μητέρες τους), απογοητεύσεις (αυτοί που δεν έχουν πετύχει τίποτα στη ζωή πάνω από όλα επειδή για τη δική τους ανικανότητα πρέπει να βρουν έναν ένοχο), μίσος προς τη Δύση (καλύτερα να μισείς αυτούς που δεν αντιδρούν αν τους μισούν παρά να μισείς τους ισχυρούς), την ανάγκη να βάζουν ηλίθιες ιδέες στα κεφάλια των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν δυσκολίες (λέγοντας μόνο μέρος των γεγονότων, αυτό που είναι χρήσιμο για τους δικούς του σκοπούς, αφήνοντας έξω τα άβολα μέρη), για να δημιουργήσει κοινωνικό μίσος (είναι απλό να θυμώνεις απογοητευμένους ανθρώπους, απλώς να τους κάνεις να ενδώσουν στα χειρότερα ψέματα και να κατηγορήσεις τους άλλους), και συχνά ενωμένοι από την πλήρη άγνοια (συχνά αυτοί που πιστεύουν ότι ένας διανοούμενος είναι πολιτικοποιημένος στα άκρα, και δεν αναγνωρίζει την πραγματικότητα και δεν κοιτάζει την ιστορία με ανοιχτό μυαλό), εμείς, το εξηγούμε ξανά, οι απελάσεις δημιουργούν σχεδόν πάντα χάος, ταραχές, ταραχές και, βία, τρομοκρατικές επιθέσεις, καταλήψεις, τραυματίες, θάνατος και πόνος, όχι μόνο στους πληθυσμούς που περιφρονούν τόσοι πολλοί, αλλά και στις οικογένειες των εκτοπισμένων Ρώσων, οι οποίοι πέρασαν από την πείνα και τον πόνο, στα εδάφη τους, στη βία , και μέχρι θανάτου, στις νέες γεωγραφικές περιοχές στις οποίες αναγκάστηκαν να ζήσουν. Με τη συνηθισμένη σπείρα του μίσους, και της εκδίκησης, που τροφοδοτεί όλες τις βίαιες ενέργειες, κάνοντας πλούσιους τους πονεμένους ανθρώπους, κάνοντας αθώους ανθρώπους να υποφέρουν.

Όλα αυτά τα γράφουμε, έστω και μια-δυο φορές, για να το δείξουμε και να το ξεκαθαρίσουμε, ακόμα και στους σπασίκλες, που γράφουν, μιλάνε ή κάνουν βίντεο, στα οποία βρίσκονται στο πλευρό του κακού, σε ορισμένες περιπτώσεις, από φόβο. του ίδιου του κακού, σε άλλες περιπτώσεις, σε συνδυασμό με μια πραγματική, και σωστή, πλύση εγκεφάλου από ανθρώπους που προσποιούνται ότι είναι έξυπνοι, αλλά δημιουργούν ελπίδες (κοινωνικής εκδίκησης), σε ανθρώπους που δεν μπορούν να «λογικευτούν», ακόμα κι αν το καμαρώνουν. . Οι αδύναμοι λογίζονται μόνο με το μυαλό των άλλων, πιστεύοντας ότι συλλογίζονται με το δικό τους.

Με το τέλος των Τσάρων, οι εκτοπίσεις αυξήθηκαν, με την άφιξη μιας από τις πιο ψευδείς, αποκρουστικές και άδικες ιδεολογίες, που έχει δημιουργήσει περισσότερα βάσανα, βία, πόνο, τραυματίες και πάνω απ' όλα θανάτους, στην ανθρώπινη ιστορία. του ακραίου κρατισμού. Οι Ρώσοι πολίτες είχαν πρώτα τους Τσάρους, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν, μαζί με την ευγένειά τους, όλο τον πλούτο που ανήκε στον λαό, μετά τους κομμουνιστές, που ήταν η ελπίδα (για πολλούς αναλφάβητους) και η δυνατότητα της κοινωνικής δικαιοσύνης (που δεν έγινε ποτέ πράξη , οι ηγέτες των κομμάτων ήταν σεβαστοί, πλούσιοι, ισχυροί, σίγουρα όχι τόσο όσο ο λαός), αλλά έδωσαν τα πλούτη της Ρωσίας, στα μέλη του κόμματος και μερικά αγαπημένα, σχεδόν πάντα προκαλώντας μεγαλύτερη ζημιά και αδικία, από εκείνους που έκαναν το μοναρχία. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο κομμουνισμός έκανε μια αγροτική χώρα μια λανθασμένα βιομηχανοποιημένη χώρα (με συχνά απαρχαιωμένα μηχανήματα), καταστρέφοντας τη γεωργία, την οποία εκμεταλλεύτηκαν, πρώτα ο κομμουνισμός, λίγοι μορφωμένοι ευγενείς, αλλά συχνά, και πολλές εξειδικευμένες οικογένειες, για αιώνες ιστορίας, για να το δώσουμε στα χέρια, με τον κομμουνισμό, ανθρώπων χωρίς σπουδές, χωρίς καμία ιδιότητα, αν όχι αυτή του να ανήκεις, στο ενιαίο κόμμα.

Με το τέλος, με κατάρρευση, του αποτυχημένου κομμουνιστικού καθεστώτος, έχει φτάσει μια δικτατορία και ολιγαρχία για τους Ρώσους, που έχει θέσει όλο τον πλούτο της Ρωσίας στα χέρια λίγων ολιγαρχών, προσεκτικά επιλεγμένων από τον Πούτιν. Λίγοι άνθρωποι (οι ολιγάρχες), που χωρίς καμία αξία, και χωρίς καμία αρμοδιότητα, διαχειρίζονται όλο τον πλούτο, που θα έπρεπε να ανήκει και να τον εκμεταλλεύεται ένας ολόκληρος λαός.

Έτσι, συνοπτικά, τα πλούτη του ρωσικού πληθυσμού πέρασαν από πολλούς ευγενείς ανθρώπους, με πολιτισμό και μελέτη (επίσης επειδή μόνο οι πλούσιοι, εκείνη την εποχή, μπορούσαν να σπουδάσουν), σε λίγους κομμουνιστές ηγέτες, χωρίς σπουδές, ιδεολογικές και ιδεολογικές σπουδές και χειραγωγοί, που είχαν ως υφισταμένους, ανθρώπους με ακόμη λιγότερη μόρφωση (με ιδεολογική πλύση εγκεφάλου, σε κομματικά σχολεία, που δεν είναι εκπαίδευση και πολιτισμός, αλλά μόνο προπαγάνδα) και χειραγωγούμενους και ελεγχόμενους από τους ηγέτες του ενιαίου κόμματος (γιατί ο κομμουνισμός δεν επιτρέπει την αντίθεση). Οι ηγέτες του κομμουνιστικού κόμματος δεν μπορούσαν να επιτρέψουν σε ευφυείς ή πολιτικά καταρτισμένους, ή ακόμη και μορφωμένους ή μη ιδεολογικούς ανθρώπους να έχουν σημαντικούς ρόλους, για να μην κινδυνεύσουν να επιτύχουν θετικά αποτελέσματα και επομένως για να μην ξεπεραστούν στο κόμμα των ιεραρχιών. . Μόλις συνέβη αυτό, με τον Πρόεδρο Γκορμπατσόφ, το κομμουνιστικό καθεστώς έληξε για πάντα στη Ρωσία και σε ολόκληρη τη Σοβιετική Ένωση.

Πώς μπορείς να μην νιώθεις συμπόνια και ειλικρινή αλληλεγγύη, ακόμη και για τον ρωσικό λαό, ο οποίος σε κάθε μέρος της πρόσφατης ιστορίας πάντα περνούσε από ένα εκμεταλλευτικό, άδικο καθεστώς σε ένα άλλο καθεστώς, το οποίο είναι πάντα χειρότερο από το προηγούμενο. Τα πλούτη τους δεν ανήκαν ποτέ σε αυτούς, αλλά σε πολλούς ευγενείς, ορισμένους ηγέτες κομμάτων και, τέλος, σε πολύ λίγους ολιγάρχες του Πούτιν, που τοποθετήθηκαν εκεί ως κεφαλές, χωρίς να έχουν καμία αρμοδιότητα, καμία αξία και κανένα δικαίωμα να εκμεταλλεύονται τη δική τους ευχαρίστηση, τα πλούτη των ο ρωσικός λαός.

Έπειτα, έφτασε ο Πούτιν (μετά το σύντομο ιστορικό του «μεταβατικού» Προέδρου Μπόρις Νικολάεβιτς Γέλτσιν, το οποίο θα συζητήσουμε ίσως σε άλλο άρθρο).

Ο σημερινός Ρώσος Πρόεδρος ενσαρκώνει τον απογοητευμένο κομμουνιστή (για αυτόν που τόσο αγαπήθηκε, ακόμη και από πολλούς απογοητευμένους στη Δύση), αλλά και τον ιδεολογικό, χωρίς κριτικό πνεύμα και με πραγματικά μέτρια κουλτούρα και μόρφωση, δεδομένης της άγνοιάς του, της ανικανότητάς του. , ο ψεύτικος εθνικισμός του και ο ψεύτικος αντιναζισμός του (που ήταν ο μόνος τρόπος για να ξαναξυπνήσει τους παλιούς κομμουνιστές), απειλεί να καταστρέψει περισσότερο από τον μισό κόσμο.

Με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, πολλές χώρες έγιναν ανεξάρτητα κράτη, αλλά βρέθηκαν, με τμήματα των «αρχαίων» εδαφών τους, γεμάτα από Ρώσους (προηγουμένως εκτοπισμένους), που βρίσκουν τη βοήθεια, όχι αδιάφορα, της καταγωγής τους (η νέα Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Ρωσίας), πάντα δημιουργούσαν βία, αταξία και απαιτούσαν ανεξαρτησία. Στη συνέχεια, ζητώντας να ενσωματωθεί, ενάντια σε κάθε διεθνές δίκαιο, στη Ρωσία.

Πρώτα με τα δημοψηφίσματα, που δεν αναγνωρίζονται από κανέναν, συχνά με απάτες και βία κάθε είδους, μετά με τη στρατιωτική προσάρτηση της Ρωσίας, της Κριμαίας (μια χερσόνησο που διεκδικεί επίσης, όχι άμεσα, η Τουρκία), μετά με τα επόμενα δημοψηφίσματα, και βία στο Donbass, δηλαδή στις περιοχές του Donetsk, Luhansk και Kharkiv.

Εδώ, οι μέτριοι, αδαείς, απογοητευμένοι άνθρωποι, ανίκανοι για λογικούς συλλογισμούς, ξεκινούν το κομμάτι της ιστορίας τους, πάλι από την Κριμαία, και από το 2014 και μετά. Πάνω απ' όλα, χάρη στην επαναλαμβανόμενη πλύση εγκεφάλου και μίσος, που υποκινούνται από τους συνήθεις κερδοσκόπους, της λαϊκής ευπιστίας, γι' αυτούς, όλα ξεκίνησαν με αμφίδρομες επιθέσεις, από το 2014. Στις οποίες, σύμφωνα πάντα με αυτούς, σίγουρα όχι με βάση έγγραφα, οι Ουκρανοί, «θα είχαν εξολοθρεύσει τους Ρώσους». Κάτι που δεν ισχύει, οι νεκροί είναι ισοδύναμοι, σύμφωνα με όλα τα έγγραφα, ομόφωνα αναγνωρισμένοι. Αυτό καταδεικνύει ότι οι ιδεολόγοι, που για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους, πίστευαν σε ένα πολιτικό ιδεώδες, όπως ο κομμουνισμός (που εκτιμάται ότι προκάλεσε περίπου 95 εκατομμύρια θανάτους, στη θλιβερή ιστορία του), «όμορφοι εξωτερικά και σάπιοι μέσα». , δύσκολα αναγνωρίζουν ότι έκαναν λάθος. Τότε, όσοι υποστηρίζουν την πολιτική, όπως οι οπαδοί του αθλητισμού, ακόμα κι αν η ιστορία καταδικάζει την πολιτική που τόσο αγαπάμε, δύσκολα θα παραδεχτούν ότι ήταν, σχεδόν για όλη τους τη ζωή, στη λάθος πλευρά της ιστορίας. Αλλά θα μιλήσουμε για κομμουνισμό, ναζισμό, φασισμό, σε άρθρα αφιερωμένα σε αυτές τις πραγματικές καταστροφές για την ανθρωπότητα.

Η βία, από το 2014 και μετά, ήταν αμφίδρομη και προκάλεσε θύματα, σχεδόν ισάριθμα, στον πληθυσμό της Ρωσίας, της Ουκρανίας, των Τατάρων και άλλων μειονοτήτων. Έτσι, δεν υπάρχουν νικητές, ή ηττημένοι, ή καλύτεροι ή χειρότεροι πληθυσμοί. Έχουν αναλυθεί όλα, και ίσως κάνουμε ένα άρθρο αφιερωμένο σε αυτή τη βία στο μέλλον. Συνοψίζουμε, ότι οι Ρώσοι συχνά επιτέθηκαν πρώτοι και οι Ουκρανοί υπερασπίστηκαν την κυριαρχία και την εδαφική τους ακεραιότητα. Δυστυχώς, όπως ήδη αναφέρθηκε, με πολλή αμοιβαία βία, για πολλά χρόνια, χωρίς σχεδόν κανένας, σε άλλες χώρες, να ζητά εξηγήσεις ή να αναζητά ειρηνικές λύσεις.

Μια λύση θα μπορούσε να ήταν η εγγύηση μιας δίκαιης και πραγματικής τοπικής αυτονομίας, όπως προβλέπεται από τους κανόνες μας για τη διεθνή πολιτική, που εγγυάται την εδαφική ακεραιότητα και την κυριαρχία κάθε χώρας, με σεβασμό όλων των πληθυσμών και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.

Αλλά ας πάρουμε ένα παράδειγμα, το οποίο δίνει μια ιδέα για το τι συνέβη.

Έχετε ένα σπίτι, με πολλά δωμάτια, και είστε η οικογένεια της Ουκρανίας, σας λένε, να ενωθείτε με ένα μεγαλύτερο σπίτι, να το κάνετε τεράστιο (Σοβιετική Ένωση), μαζί με όλους τους γείτονές σας, συμπεριλαμβανομένων αυτών που ονομάζονται Ρωσία , ότι είναι μεγάλη οικογένεια, και ότι έχουν σπίτι, πολύ μεγαλύτερο από το δικό σου. Δέχεσαι, δημιουργείς ένα τεράστιο σπίτι (ΕΣΣΔ) και με την πάροδο του χρόνου, οι γείτονές σου λένε ότι θέλουν να χρησιμοποιήσουν μερικά από τα δωμάτιά σου, στα οποία εσύ, έχεις κάποια μέλη της οικογένειάς σου που μένουν εκεί, υπάρχουν τα έπιπλά σου και πολλά των θησαυρών σου. Σου λένε ότι θα ενωθούν, στα ίδια δωμάτια, για να σε βοηθήσουν να τους εκμεταλλευτείς μαζί, με τα μέλη της οικογένειάς σου. Δεχτείτε, γιατί είστε δύο ενωμένες οικογένειες, στις οποίες πολλοί συγγενείς σας έχουν δημιουργήσει οικογένειες, με τους γείτονές σας. Σε κάποιο σημείο αποφασίζεται ότι δεν είναι πλέον ενωμένοι και κάθε οικογένεια πρέπει να καλύψει τις ανάγκες της ανεξάρτητα. Εσείς, η οικογένεια της Ουκρανίας, που έχετε αμυντικά όπλα, τα οποία μπορούν να εγγυηθούν την ασφάλειά σας, αποφασίζετε να σταματήσετε να κρατάτε όπλα στο σπίτι, με την εγγύηση ότι θα προστατεύεστε πάντα από τους γείτονές σας, την οικογένεια της Ρωσίας. Δώστε τους, στους Ρώσους, όλα τα ισχυρότερα όπλα σας, με την εγγύηση της άμυνας, με τις εγγυήσεις, επίσης, των γειτόνων σας, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Μετά από λίγο, βλέποντας ότι η οικογένεια της Ρωσίας είχε πάρει, με βία και πολλή βία, πολλά δωμάτια στο σπίτι της οικογένειας της Τσετσενίας, βάζοντας έναν από τους συγγενείς τους ως επικεφαλής της οικογένειας. Στη συνέχεια, η οικογένεια της Ρωσίας, πάλι με το ζόρι, ανέλαβε το ένα τέταρτο του σπιτιού στη γειτονική Γεωργία και συνεργάζεται με την οικογένεια της Λευκορωσίας, διεκδικώντας δωμάτια, ακόμη και στο ουκρανικό σας σπίτι. Σε αυτό το σημείο, αρχίζεις να φοβάσαι, και καταλαβαίνεις, ότι έχεις κάνει μεγάλο λάθος, δίνοντας τα πιο ισχυρά όπλα, ακριβώς στους πιο επικίνδυνους γείτονές σου, οι οποίοι, μεταξύ άλλων, έχουν ήδη κάποιους συγγενείς τους σε κάποια των δωματίων σας. Αυτοί οι Ρώσοι συγγενείς, υποκινούμενοι από τη δική τους ρωσική οικογένεια, καταστρέφουν τα διάφορα δωμάτια, λερώνουν τους τοίχους και δεν βάφουν, δεν διατηρούν την καθαριότητα και την τάξη, θέτουν επίσης σε κίνδυνο την ασφάλεια των Ουκρανών συγγενών σας, που ζουν στα ίδια δωμάτια με τους. Βάζουν και έναν συγγενή τους για αρχηγό όλης της οικογένειάς σου και θυμώνουν όταν τον «πέφτει» η οικογένειά σου, για να σου βάλουν οικογενειάρχη. Σε αυτό το σημείο, οι Ρώσοι που μένουν στα δωμάτιά σας (πρώτα το δωμάτιο της Κριμαίας), αποφασίζουν με βίαιο τρόπο, να γίνουν πρώτα πιο αυτόνομοι και μετά ανεξάρτητοι και να ενταχθούν στη μεγάλη οικογένεια της Ρωσίας, που δεν διστάζει, να καταλάβει. , με το ζόρι, το δωμάτιό σου, ακόμα κι αν σχεδόν όλοι οι γείτονες λένε ότι δεν είναι σωστό και νόμιμο, να αφαιρείς τα δωμάτια των σπιτιών των άλλων με αυτόν τον τρόπο. Σε αυτό το σημείο, αποφασίζετε να ενωθείτε, με τις οικογένειες της Ευρώπης, του Ηνωμένου Βασιλείου και των Ηνωμένων Πολιτειών, για να λάβετε βοήθεια, επειδή η οικογένεια της Ρωσίας δεν κράτησε την υπόσχεσή της (να σας υπερασπιστεί και να εγγυηθεί την εδαφική σας ακεραιότητα και την κυριαρχία σας) και δεν δίστασε, να αφαιρέσει, να σου επιτεθεί, ένα από τα δωμάτιά σου. Μόλις το έμαθε η οικογένεια της Ρωσίας, σας επιτέθηκε, χρησιμοποιώντας ως αφορμή το γεγονός ότι δεν θέλουν ελεύθερες, εν μέρει δημοκρατικές οικογένειες (ΝΑΤΟ, Ευρώπη) ως συμμάχους των γειτόνων τους. Στη συνέχεια, σας βομβαρδίζει, βιάζει τους συγγενείς σας, σας σκοτώνει και σας τραυματίζει, αναγκάζοντας τόσους πολλούς συγγενείς σας να εγκαταλείψουν το σπίτι σας, προσπαθώντας να ξεφύγουν από το θάνατο και τη βία. Η Ρωσία σου παίρνει άλλα 2 ή 3 δωμάτια, με ανήκουστη βία, προς τους συγγενείς σου. Οι γείτονες Ευρώπη, Ηνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες, που σας είχαν εγγυηθεί, μαζί με την οικογένεια της Ρωσίας, την ασφάλειά σας, ήταν αδύναμοι, μπροστά στην κατοχή, του πρώτου σας επιμελητηρίου (Κριμαία), αυτή τη φορά σας βοηθούν , για να υπερασπιστείτε την κυριαρχία και την ακεραιότητα του εύθραυστου σπιτιού σας. Διακινδυνεύοντας, λοιπόν, να ανατινάξουμε όλη τη γειτονιά, και ολόκληρη τη γειτονιά. Με την πυρηνική απειλή από κάποιους συγγενείς της οικογένειας της Ρωσίας.

Εδώ, αν ήσουν, η οικογένεια της Ουκρανίας, με το μισογκρεμισμένο σπίτι, με πολλούς συγγενείς σου νεκρούς, βιασμένους, τραυματισμένους, φοβισμένους και φεύγοντας από το σπίτι, για να μην κινδυνεύεις να πεθάνεις, τι θα λέγατε, άκαρδος κόσμο που βγαίνει στην πλατεία, όχι για να φωνάξει για ειρήνη, αλλά για να διαμαρτυρηθεί εναντίον αυτών που σας βοηθούν, για να σας υπερασπιστούν.

Αγαπητοί φίλοι, η ειρήνη δεν μπορεί να επιτευχθεί απλά λέγοντας τη λέξη ατελείωτα, μέχρι να χάσει κάθε νόημα. Αν αρκούσε απλώς να προφέρεις μια λέξη, ή μια φράση για να την πραγματοποιήσεις, και αρκούσε να πεις πολλές φορές, φράσεις και λέξεις, για να τις μετατρέψεις σε πραγματικότητα, θα ήμασταν όλοι υγιείς, πλούσιοι, χαρούμενοι, αγαπημένοι, και απλά. Αντίθετα, η ζωή είναι πολύ πιο περίπλοκη, και συχνά άδικη, και πρέπει πάντα να παλεύετε και να εργάζεστε για να έχετε τα καλύτερα πράγματα, με αμοιβαίο σεβασμό.

Αν ψάχνουμε για μια λέξη για να λύσουμε όλα τα προβλήματα, να αλλάξουμε και να βελτιώσουμε τον κόσμο, το μόνο που μας έρχεται στο μυαλό είναι το DirectDemocracyS, γιατί βασίζουμε όλες τις δραστηριότητές μας στη λογική, την κοινή λογική και τον αμοιβαίο σεβασμό όλων των ανθρώπων. Βασιζόμαστε στη μελέτη, τα γεγονότα, την αλήθεια, την επιστήμη, την έρευνα, την τεχνογνωσία όλων των ειδικών μας, των ομάδων αληθινών ειδικών μας. Δεν μας ενδιαφέρει το εκλογικό κεφάλαιο, δεν μας ενδιαφέρει να πείσουμε κανέναν, δεν μας ενδιαφέρει η συναίνεση ενός μέρους των ψηφοφόρων, που κατακτούνται και χειραγωγούνται εύκολα. Μας ενδιαφέρει να πούμε την αλήθεια, που δεν είναι η αλήθεια μας, γιατί μόνο για τους ηλίθιους, η αλήθεια βρίσκεται από τη μια πλευρά ή από την άλλη. Η αλήθεια είναι μία, για οποιοδήποτε θέμα, και η ιστορία (βάζοντας τα σωστά μαθήματα), πρέπει να μελετηθεί στις 360°, όχι μόνο στα μέρη που μας βολεύουν. Επομένως, ακόμα κι αν μιλάμε με τρόπους που δεν εκτιμώνται πάντα από όλους, κανένας λογικός άνθρωπος δεν θα μπορέσει ποτέ να αρνηθεί ένα από τα άρθρα μας, για το απλό γεγονός ότι δεν φοβόμαστε να γράψουμε την αλήθεια, κινδυνεύοντας να θυμώσουμε κάποιον. περιμένει να γράψουμε άλλα πράγματα. Το να είμαστε άμεσοι, να λέμε πράγματα πρόσωπο με πρόσωπο, με ειλικρίνεια και πίστη στην αλήθεια, στην αρχή, θα μας κάνει να χάσουμε πολλούς ψηφοφόρους και πολλούς υποστηρικτές. Αλλά δεν είμαστε μαζοχιστές, ξέρουμε πολύ καλά ότι για να αλλάξουμε και να βελτιώσουμε τον κόσμο, θα χρειαστεί η συναίνεση του 99% των ανθρώπων της γης, των καλών, που θα πρέπει να πολεμήσουν τίμια και πιστά, αλλά θαρραλέα και αποφασιστικά. το κακό, και ισχυρό 1% του πληθυσμού της γης. Θα ήταν πιο εύκολο για εμάς να μείνουμε με τους ισχυρούς, να αποκτήσουμε για εμάς λίγα «ψίχουλα» από τη δύναμη και τον πλούτο τους, αλλά μας ενδιαφέρει ολόκληρο το «κομμάτι ψωμί», να το μοιραστούμε με ολόκληρο τον πληθυσμό παγκοσμίως, επίσης με βάση την αξιοκρατία. Συγγνώμη για το ξέσπασμα, αλλά είναι μέρος του τρόπου έκφρασης μας και είμαστε βέβαιοι ότι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα όλοι θα ενωθούν μαζί μας, ως θέμα εμπιστοσύνης και χάρη στη δουλειά μας. Με τον καιρό, η μέθοδός μας, η «τακτική» μας, θα ανταμείψει τις προσπάθειές μας, σίγουρα όχι δίνοντάς μας πλούτη, που σε κάθε περίπτωση, αν υπάρξει, θα τον μοιραστούμε, βάσει ατομικών και ομαδικών προσόντων, με όποιον μας ενώσει.

Ας ελπίσουμε ότι η εξήγηση των θέσεων μας είναι αρκετά σαφής σχετικά με τη σκληρή τραγωδία της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, η οποία επηρεάζει πολλούς ανθρώπους που υποφέρουν πραγματικά και δεν μπορούν να σταθούν στην πλατεία διαδηλώνοντας για την ειρήνη, για να μην κινδυνεύσουν να πεθάνουν κάτω από βόμβες, στο πλευρό του Ουκρανία, και από φόβο μήπως σκοτωθούν, φυλακιστούν ή χτυπηθούν στο πλευρό της Ρωσίας, αν επαναστατήσουν εναντίον του Πούτιν.

Για εμάς τους εν μέρει ελεύθερους και εν μέρει δημοκρατικούς Δυτικούς, είναι εύκολο να παραπονιόμαστε για την τιμή του ηλεκτρισμού, της τιμής του φυσικού αερίου και των καυσίμων, που όλα μαζί ανεβάζουν την τιμή όλων των τροφίμων και των βασικών αναγκών. Κάνοντας τους πάντες να εξαθλιώνουν, ειδικά αυτούς που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Πολλοί λένε: αν οι Ουκρανοί είχαν παραδοθεί, μετά από λίγες μέρες, όλα θα είχαν τελειώσει (εν μέρει αυτό μπορεί να ισχύει). Αλλά όσοι λένε ή γράφουν αυτά τα πράγματα, εκτός από εγωιστές, οι άνθρωποι που σκέφτονται έτσι, είναι βαθιά άδικοι και έχουν αποδειχτεί ότι κάνουν λάθος από την ιστορία. Αν όλες οι χώρες του κόσμου είχαν επαναστατήσει μαζί και είχαν πολεμήσει αμέσως (βοηθώντας τη χώρα που εισέβαλε), με ενωμένο και θαρραλέο τρόπο, εναντίον του Χίτλερ και της Γερμανίας του, που εισέβαλαν στην Πολωνία τον Σεπτέμβριο του 1939, θα μπορούσε να είχε αποτρέψει τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά οι πολιτικοί άλλων χωρών ήταν εγωιστές και άδικοι, είπαν: είναι απλώς η Πολωνία, δεν είναι πρόβλημα. Στη συνέχεια, ακολούθησαν πολλές άλλες χώρες και κανείς δεν μπόρεσε να σταματήσει τη σπείρα της βίας (εκτός από την επέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών, που επέτρεψαν επίσης στη Σοβιετική Ένωση να αντισταθεί και να αντεπιτεθεί). Ακόμη και τώρα, για πολλούς ηλίθιους: είναι απλώς η Ουκρανία, όχι το πρόβλημά μας. Αλλά αν δεν τους είχαμε βοηθήσει, θα ακολουθούσε η Μολδαβία (με την Υπερδνειστερία, έναν άλλο ρωσικό θύλακα), μετά πολλές άλλες χώρες, διαδοχικά. Σε όσους φοβούνται, όπως όλοι μας, τον ατομικό πόλεμο, αλλά υπενθυμίζουμε σε όλους ότι σύμφωνα με αυτή τη λογική, του φόβου, η Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι διάφορες ατομικές δυνάμεις θα είχαν τη δυνατότητα να κάνουν ό,τι θέλουν στο κόσμο, με οποιαδήποτε χώρα, που χρησιμοποιεί την ατομική απειλή; Ο κόσμος των δειλών είναι χειρότερος από τον κόσμο των φτωχών. Οι φτωχοί μπορούν πάντα να είναι απασχολημένοι και να εργαστούν για να γίνουν πλουσιότεροι. Ο δειλός θα παραμένει πάντα άσημος, ό,τι κι αν κάνει στη ζωή του.

Άλλοι είναι εγωιστές, που λένε ότι η αποστολή όπλων στην Ουκρανία για να αμυνθεί κοστίζει πολλά δισεκατομμύρια δολάρια σε χρήματα, και που ισχυρίζονται ότι δεν είναι πρόθυμοι να χρηματοδοτήσουν πολεμικές ενέργειες με τους φόρους τους. Απαντάμε ξεκάθαρα, ότι δεν είναι μόνο εγωιστές, αλλά και ηλίθιοι. Αν δούμε τη φοροδιαφυγή, σε ολόκληρο τον κόσμο, μιλάμε για τουλάχιστον 10 τρισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο, που μαζί με το παγκόσμιο οργανωμένο έγκλημα, μιλάμε για τουλάχιστον άλλα 1000 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο, αλλά ίσως και πολύ περισσότερα, και πολλοί άλλοι καθρέφτες δημόσιου χρήματος, χρήματα για όπλα, για υπεράσπιση του ουκρανικού πληθυσμού, είναι ένα ελάχιστο κόστος. Αλλά σε αυτούς τους εγωιστές, άπληστους και δειλούς, κάνουμε μόνο μια ερώτηση: εάν η χώρα σας ήταν στη θέση της κακοποιημένης Ουκρανίας, θα τους αφήνατε να σκοτώσουν εσάς, τις οικογένειές σας, να βιάσουν τα παιδιά σας, τις γυναίκες σας, τις αδερφές σας, τις μητέρες σας, που πλήγωσε πολλούς συγγενείς, φίλους και γνωστούς σου, κατέστρεψε τη χώρα σου, αναγκάζοντας πολλούς ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, για να μην πεθάνουν, θα έμενες δίπλα και θα παρακολουθούσες; Θα θέλατε να ζείτε σε μια χώρα, χωρίς φαγητό, νερό, ηλεκτρισμό, θέρμανση, χωρίς αποχέτευση, χωρίς μεταφορικό μέσο για να διαφύγετε, χωρίς φάρμακα και χωρίς ιατρική περίθαλψη, όπου οι βόμβες πέφτουν βροχή από τον ουρανό κάθε μέρα; Προσπαθήστε να βάλετε τον εαυτό σας στην κατάσταση που βρίσκονται οι γενναίοι Ουκρανοί για μία μόνο μέρα και θα καταλάβετε. Ορίστε, υπολογίστε τώρα, ότι ζουν σε αυτές τις συνθήκες για πολλούς μήνες, και ακόμα δεν υπάρχουν πολλές αναλαμπές αληθινής ειρήνης. Θα θέλατε να χάσετε τα σπίτια σας, τα εργοστάσιά σας, τις δουλειές σας και όλο τον πλούτο σας από τις βόμβες; Θα θέλατε να ζήσετε για ώρες ή μέρες, κλεισμένοι σε υπερπλήρεις αποθήκες, χωρίς φαγητό, νερό, εγκαταστάσεις υγιεινής, με τον διαρκή φόβο να μην φύγετε ποτέ ξανά από αυτά τα μέρη ολόκληρα ή ζωντανά; Θα ήθελες να καταλάβουν άλλοι το σπίτι σου, και να σε διατάξουν, χωρίς καν να σου δώσουν το δικαίωμα να διαμαρτυρηθείς, αφαιρώντας κάθε ελευθερία και κάθε κυριαρχία; Θα θέλατε να δείτε την όμορφη χώρα σας να γίνεται ένα σωρό ερείπια; Θα θέλατε να προδοθείτε, από τους γείτονές σας, και από εκείνους που είχαν δεσμευτεί να σας προστατεύσουν και να εγγυηθούν την εδαφική σας ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ελευθερία σας; Θα θέλατε άλλες χώρες να απομακρυνθούν και να σας αφήσουν να εισβάλετε, να σκοτωθείτε, να τραυματιστείτε, να βιαστείτε και να σας φοβίσουν; Και πώς θα σου φαινόταν αν κάποιοι σου έλεγαν: παράτα, είναι πιο δυνατοί, και δεν σε βοηθάμε, έχουμε τα δικά μας τεράστια προβλήματα. Τα τεράστια προβλήματά μας έχουν απλές λύσεις, και είναι μικρά προβλήματα σε σύγκριση με τα τεράστια προβλήματά τους.

Εδώ, αν δεν βλέπετε, ή δεν καταλαβαίνετε, τις διαφορές μεταξύ καλού και κακού, μεταξύ του σωστού ή του λάθος, προτού συνεχίσετε να διαβάζετε αυτό το άρθρο, επιστρέψτε στις πρώτες γραμμές αυτού του άρθρου, διαβάστε τις ξανά και ντροπιασμένος .

Πολλοί μας κατηγορούν ότι, παρόλο που διεξάγονται στρατιωτικές δραστηριότητες στην Ουκρανία, καθώς δεν υπάρχει επίσημη κήρυξη πολέμου, την αποκαλούμε σκληρή εισβολή, από έναν νταή, δικτάτορα, εγκληματία, ακόμη και έναν ψεύτη Πούτιν, εναντίον μιας κυρίαρχης χώρας, η οποία Η Ρωσία θα έπρεπε να είχε υπερασπιστεί, βάσει σαφών διεθνών συνθηκών. Με αντάλλαγμα την παραίτηση από το πυρηνικό της οπλοστάσιο, μέσω συνθηκών που υπέγραψαν, ως εγγύηση, και οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Αφήστε το μάθημα να είναι: μην εγκαταλείπετε ποτέ το πυρηνικό σας οπλοστάσιο; Ή, μην εμπιστευτείτε ποτέ τους Ρώσους; Ή να μην εμπιστευτείτε ποτέ τη δυτική παρέμβαση; Σύμφωνα με τους ειδικούς μας, οι προηγούμενες δηλώσεις δεν είναι σωστές.

Λέμε πολύ ξεκάθαρα: όλα τα πυρηνικά όπλα, όλων των χωρών, θα πρέπει όλα να μετατραπούν σε ενέργεια για την ανάπτυξη του πλανήτη μας. Αλλά για αυτό, πρέπει να κερδίσουμε εκλογές, σε όλες τις χώρες, όπου υπάρχουν πυρηνικά όπλα, και σε πολλές άλλες χώρες. Για να αποτρέψουμε αυτούς που τα κατέχουν από το να μπορούν να εκβιάζουν τον κόσμο απειλώντας τη χρήση τους. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι άγιοι, αφού τους χρησιμοποίησαν, μόνο αυτοί στην ιστορία, για να πραγματοποιήσουν πυρηνικές επιθέσεις (στον ανυπεράσπιστο πληθυσμό) και για την πραγματική ανάγκη να καταστραφούν 2 ιαπωνικές πόλεις, έχουμε έντονες αμφιβολίες (και είμαστε κατά τέτοιες ενέργειες, πραγματικά εγκλήματα πολέμου, όποιος κι αν τα διαπράττει). Λένε ότι ήθελαν να σταματήσουν τον πόλεμο και να αποφύγουν περισσότερους θανάτους. Ωστόσο, δημιουργώντας μια καταστροφή, και μια μαύρη σελίδα, της ιστορίας τους, και ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η εξήγησή τους, δεν είμαστε πεπεισμένοι, είναι, συγχωρείτε τη σύγκριση, είναι σαν να απαλλαγείτε από το hangover πίνοντας άλλο αλκοόλ την επόμενη μέρα. Αλλά για αυτές τις φρικαλεότητες, και άλλες, που διαπράχθηκαν από όλους, θα μιλήσουμε στα επόμενα άρθρα μας.

Προς το παρόν, σας υπενθυμίζουμε ότι κάθε κανονικός άνθρωπος, προικισμένος με ανθρωπιά, θα πρέπει να υποστηρίξει την Ουκρανία, στην ανακατάκτηση των εδαφών της, και τη Ρωσία, προκειμένου να απαλλαγεί για πάντα από τυράννους, δικτάτορες, στην προκειμένη περίπτωση τον Πούτιν και τους ολιγάρχες του, και πιθανούς διαδόχους. Η ειρήνη δεν επιτυγχάνεται με την απομάκρυνση, αλλά με το να κάνουν όλοι θυσίες, για να βοηθήσουν αυτούς που υπερασπίζονται τον εαυτό τους, όποιοι κι αν είναι. Επιτρέποντας, μέσω της διεθνούς αλληλεγγύης, σε όποιον δέχεται επίθεση, να υπερασπιστεί τη γη του, από τον επιτιθέμενο, όποιος κι αν είναι.

Ο Πούτιν έχει τελειώσει πολιτικά και αργά ή γρήγορα ο περήφανος ρωσικός λαός θα κάνει τη φωνή του να ακουστεί ξανά. Όχι όμως δίνοντας τα πλούτη τους στη Δύση, αλλά εκμεταλλεύοντάς τα, για το καλό όλων των πολιτών τους. Για αυτό, προτρέπουμε όλους να κάνουν γνωστό το DirectDemocracyS, το οποίο χάρη στους κανόνες του, για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ιδιοκτησία, με όλες τις θεμελιώδεις και δίκαιες τοπικές αυτονομίες, επιτρέπει σε όσους ζουν και εργάζονται σε μια δεδομένη περιοχή να είναι κύριοι, και ιδιοκτήτης, με κοινό τρόπο, όλου του πλούτου.

Αυτό γίνεται μόνο με την τήρηση όλων των διεθνών κανόνων, οι οποίοι για όλους τους λάτρεις του δημοψηφίσματος: για τις αυτονομίες και τις ανεξαρτήσεις, έγιναν για να αποφευχθούν συγκρούσεις και βία. Στην πραγματικότητα, κάθε δημοψήφισμα πρέπει πρώτα απ' όλα να εγκρίνεται και να αναγνωρίζεται από το κράτος ή τη χώρα στην οποία βρίσκεται η επικράτεια που ζητά αυτονομία ή ανεξαρτησία. Οι διεθνείς κανόνες σχεδιάστηκαν για να επιτρέπουν στις πρώην αποικίες να μπορούν να ζητούν ανεξαρτησία με ειρηνικό τρόπο. Δεν αναγνωρίζονται όμως, εάν δεν πραγματοποιηθούν, με τη συμφωνία της χώρας, στην οποία βρίσκεται η γεωγραφική περιοχή, η οποία απαιτεί ανεξαρτησία, ή αυτονομία. Επιπλέον, για να μετακινηθούμε από τη μια χώρα στην άλλη σε μια δεδομένη γεωγραφική περιοχή, απαιτείται συμφωνία και από τις δύο χώρες (και από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη) και δεν αρκεί απλώς ένα δημοψήφισμα και η αποδοχή από τη χώρα στην οποία θέλουμε να συμμετάσχουμε. Απλοποιώντας, εάν η οικογένειά μας αποφασίσει να διεξαγάγει δημοψήφισμα, να απομακρυνθεί από τη χώρα στην οποία βρισκόμαστε, θα χρειαζόμαστε πάντα την εξουσιοδότηση και την αναγνώριση, από τη χώρα μας, του ίδιου του δημοψηφίσματος.

Οι λύσεις μας είναι: άμεση κατάπαυση του πυρός, άμεση αποχώρηση του ρωσικού στρατού από όλη την Ουκρανία (συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας) και η άμεση επέμβαση των κυανόκρανων του ΟΗΕ, που βοηθά, όπως πάντα, αβοήθητα, σε καταστροφές, τις οποίες δεν συνέβαλε. να αποτραπεί, με κάθε τρόπο (χάρη και στο άδικο δικαίωμα βέτο των νικητριών χωρών του τελευταίου παγκοσμίου πολέμου, να ακυρωθεί άμεσα, ο 2ος πόλεμος έχει τελειώσει, αρκετά πλεονεκτήματα για τους νικητές).

Από την πλευρά της Ουκρανίας, εγγύηση σε όλες τις γεωγραφικές περιοχές, με ρωσική πλειοψηφία, δίκαιη αυτονομία και προστασία των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων των μειονοτήτων σε όλη τη χώρα. Η ρωσική πλειοψηφία θα πρέπει επίσης να κάνει το ίδιο με τις μειονότητες, σε εδάφη όπου οι Ρώσοι είναι η πλειοψηφία. Όλα με σεβασμό στην εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία ολόκληρης της Ουκρανίας (συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας).

Άμεση άρση όλων των κυρώσεων στη Ρωσία και επιστροφή δεσμευμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων και τραπεζικών λογαριασμών, παρακράτηση των ζημιών από τον πόλεμο.

Πληρωμή της Ρωσίας, με τη βοήθεια όλων των χωρών του κόσμου (με 100% φορολόγηση των κερδών από την παραγωγή, και την πώληση όπλων), των πολεμικών ζημιών, για την ανοικοδόμηση όλης της Ουκρανίας.

Και άλλα συγκεκριμένα μέτρα που πρέπει να εφαρμόζονται σε κάθε περιοχή σύγκρουσης ή πολέμου σε όλο τον πλανήτη.

Αυτή η λύση μας, σε διάφορα σημεία, δεν θα επαναφέρει στη ζωή τους νεκρούς, δεν θα θεραπεύσει τραυματίες, δεν θα θεραπεύσει ψυχολογικές βλάβες και τραύματα, αλλά θα μπορέσει να αποφύγει τη συνέχιση ή την επέκταση της σύγκρουσης. .

Όλα μπορούν να γίνουν σε λίγες ώρες (με εξαίρεση την ανοικοδόμηση και τη συμφιλίωση, θα χρειαστούν χρόνια), το μόνο που χρειάζεστε είναι πολιτική βούληση και πίεση από ολόκληρο τον παγκόσμιο πληθυσμό.

Με την ελπίδα να καταλάβουμε όλοι, μια για πάντα, τη θέση μας και όλες τις πληροφορίες στις 360°, σας διαβεβαιώνουμε ότι αυτό το άρθρο, όπως όλες οι πληροφορίες ή οι κανόνες μας, βασίζεται στη λογική, στην κοινή λογική , στον αμοιβαίο σεβασμό όλων των ανθρώπων. Κάθε πρόταση, κάθε λέξη, έχει προταθεί, αποφασιστεί, επιλεγεί, συζητηθεί και ψηφιστεί από διάφορες ομάδες ειδικών από διεθνή πολιτική, πολιτική στρατηγική, στρατιωτικούς ειδικούς, οικονομολόγους, ειδικούς στα οικονομικά, την ιστορία, τον πολιτισμό, την ψυχολογία και πολλά άλλα ομάδες, που με τη δουλειά τους, σας παρουσιάζουν ένα άρθρο που δεν κάνει root για κανέναν και δεν φοβάται να πει τα αληθινά, έστω και ευθέως. Φυσικά, δεν είναι πρόθεσή μας να αλλάξουμε γνώμη, αλλά δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε ότι τα γεγονότα έγιναν ακριβώς, όπως λέμε.

Σε ορισμένα πράγματα, δεν υπάρχουν άλλες εκδοχές ή άλλες ερμηνείες, για το απλό γεγονός ότι όποιος είναι στο πλευρό του Πούτιν, που έχει τους αντιπάλους του φυλακισμένους, και συχνά δεν διστάζει, να σκοτώνει τους αντιπάλους του, που κλείνει ανθρώπους στη φυλακή. επειδή πρόφεραν τη λέξη πόλεμος, αλλά το δικό τους Υπουργείο Άμυνας, αυτές τις μέρες, παραδέχτηκε ότι πρόκειται για πόλεμο και όχι απλώς για ειδική στρατιωτική επιχείρηση. Συνεχίζουμε να την αποκαλούμε άνανδρη εισβολή, που πρέπει να καταδικαστεί από ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα και από όλους τους ανθρώπους με λογική, κοινή λογική και αλληλοσεβασμό. Σε πολλούς αρέσει ο ισχυρός άνδρας στην εξουσία, τους αρέσει να υποτάσσονται και να τους διοικούν, και μετά βλέπουν αυτούς που μάχονται ενάντια στις δυτικές αξίες, οι οποίες, παρά τα πολλά ελαττώματα τους, επιτρέπουν πολλές ελευθερίες και μια μερική δημοκρατία, η οποία είναι, και θα είναι πάντα καλύτερα, από: καμία ελευθερία, και μια αδίστακτη δικτατορία. Η αναγνώριση του καλού, έστω και μερικής, από το απόλυτο κακό, είναι μία από τις ιδιότητες που απαιτούμε από οποιονδήποτε μας ενώνει.

Πνευματικά δικαιώματα © DirectDemocracyS, έργα.